گرچه به نظر می رسد عمر صنعت بیمه بیش از چند صد سال باشد اما هیچکس دقیقا نمی داند که اولین بیمه نامه مربوط به کدام ملت بوده است . بعضی افراد دریانوردان فینقی را مبتکر بیمه می­دانند. بدین صورت که دریانوردان از بازرگانان وام دریافت می­کردند و هرگاه دریانورد بدهکار با موفقیت سفر خود را به پایان می­برد، موظف بود که اصل و بهره وام دریافتی را ظرف مدت معین به بازرگانان طلب کار بپردازد.

در طی این مدت کالای دریانورد  در گرو بازرگان  بود و اگر به موقع موفق به دریافت طلب خود نمی­شد،  می­ توانست کالا را حراج کند . ولی اگر کشتی دریانورد با حوادث دریا مواجه می­شد و یا دزدان دریایی حمله ور می­شدند و کالا به غارت می­رفت،وام دهنده حقی در مورد اصل و بهره وام نداشت.

بنابراین بازرگان وام دهنده، خطر را تقبل می­کرد یعنی برگشت اصل و بهره وام در گرو سالم به مقصد رسیدن کالا بود. این نوع وامها را در تاریخ پیدایش بیمه، بیمه وامهای دریایی نامیده­اند.

با این همه به نظر بسیاری از محققان، بیمه به مفهوم واقعی در سده چهاردهم میلادی به وجود آمده است زیرا قبلا کلیسا با بیمه به صورت وامهای دریایی مخالفت کرده بود زیرا طبق قوانین مذهبی، بهره را حرام می­دانستند.از این رو تجار وام دهنده شکل آن را عوض کردند و به جای بهره، وام گیرنده جایزه­ای می­پرداخت که میزان آن به اندازه نرخ بهره بود ولی شکل آن طوری بود که کلیسا نمی­توانست با آن مخالفت کند.

اولین قرارداد بیمه ای که بوجود آن پی برده اند قرارداد بیمه حمل و نقل است که  به  سال  هزار  و  سیصد  و چهل و هفت  میلادی  در  شهر  ژن ایتالیا منعقد شده است،  بنابراین  شاید شروع فعالیت بیمهای به معنی امروزی آن قرن چهاردهم میلادی باشد.